Met Martin Mpanga naar Mpigi
17 september 2018 - Mpigi, Oeganda
Het was al 13.30 uur voordat Martin vanuit een buitenwijk van Kampala ons in Jinja kwam ophalen. Hij had zijn zoontje meegebracht. Omdat het al zo laat was geworden hebben we besloten om eerst bij Casa Mia te gaan lunchen. Wij hebben de lunch betaald voor Martin. Uiteindelijk om 14.30 uur vertrokken vor de reis naar Mpigi. Qua afstand ongeveer 130 km. Martin nam een andere weg dan Justin op de heenweg, volgens hem langer maar sneller.
Uiteindelijk kwamen we om ongeveer 19.00 uur aan in Mpigi. Martin wilde ons eerst nog even de locatie van de werkplaatslaten zien voor hij ons naar het guesthouse zou brengen.
Afgesproken dat we zondag vrij zouden zijn en dat hij maandag 17 sept. ons om 08.30 uur weer zou oppiken.
Met Ben nog snel even wat gegeten in Cava, een van de twee restaurants die Mpigi rijk is. Nou, dit eerste restaurant was al meteen een tegenvaller. Zelden zo slecht gegeten!
Zondagmorgen trokken de meeste Mpigiërs (ik weet niet hou ze genoemd worden) naar de Zondagsmis in kerk of moskee. Wij gingen op zoek naar Sina Village, een soort sociale commune opgezet door vrijwilligers samen met de bevolking. Volgens Booking.com kon je hier een huisje huren, er zou een restauran tzijn en Wifi.
Na wat zoeken vondenwe de "receptioniste" en die vertelde dat we er wel konden slapen maar er was geen Wifi en eten zouden voor ons op verzoek wel kunnen maken.
Hier dus maar wat gedronken en met een duitse, uit Munchen afkomstige, vrijwilligster gesproken. Zij kwam hier al jaren en was nu na ruim een jaar weer hier.
In een van de huisjes was en naaiatelier waar men, van gebruikte verpakkingsmaterialen, kleding maakte. Regenjassen, ovenwanten, toilettasjes maar ook van textiel blouses en andere kleding.
Besloten om toch maar in de stad!! te blijven ook gezien de ligging t.o.v. de werkplaats.
Weer lopend terug, het was vandaag een sportieve dag geweest met toch wel 7 km door de heuvels. Het is hier net een openbare volière, een zo grote verscheidenheid aan soorten en kleuren vogels in het wild had ik nog nooit eerder gezien.
De lunch bij het andere restauant genuttigd, dit was wel wat beter dan het eerste en daarom hier s,avonds ook maar gegeten.
Dus onbijt bij Cava en avondmaal bij het andere restaurant. Dat is voorlopig de planning.
Overdag was er tegenover het guesthouse een openluchtdienst met vele preken en gezang. Dit ging s,avonds naadloos over in een feest met luide muziek en gedans. Uiteindelijk werd om 23.00 uur abrupt gestopt en konden we an de nachtrust beginnen.
Vanmorgen kwam Martin, samen met zijn vrouw ons ophalen voor de eerste werkdag in de werkplaats. Begonnen met koffie en werkoverleg.
Ben leefde zich, samen met enkele van de cursisten die we al kenden uit Jinja, zich uit op de wandrekken en het maken van werktafels. Ik ben met diegene die ik steeds Napoleon noem, begonnen om werkbanken in elkaar te zetten en de diverse machines uit te pakken. S,middag brak er een hevige regenbui los en moest alles wat we nog buiten hadden staan zo snel mogelijk naar binnen. Tijdens deze hevige bui viel ook de netspanning weg. Nu dus eerst maar die dingen doen waar geen stroom voor nodig is.
Aan het einde van de dag konden we toch terugkijken op een werkplaats die al wat vorm begint te krijgen.
Nog vier dagen Mpigi en dan gelukkig nog een week naar Jinja. Jinja is in vergelijking met Mpigi een wereldstad met vele verschillende restaurants en hotels etc.
Om een of andere reden kan ik hier met Skype geen verbinding met thuis krijgen, mailen gaat gelukkig wel.
Op naar morgen!
Je leest weleens reisverhalen over de geleden misstanden, maar wat jullie beleven ligt daar wel heel erg dicht in de buurt.
Los van de ongemakken van de projecten is het verblijf ook niet uitnodigend. Niet mijn ding. Veel sterkte de komende tijd. Groet ook aan Ben
Ben en Michel ik vind jullie kanjers, heel veel succes! 💪😘
Ik vind het heel knap wat jullie doen.
Het kleine gebaar van o.a. de knuffeltjes die jullie kregen
straalt hun dankbaarheid uit.
Mooi werk mannen!