Wat zal deze dag ons weer brengen?

Kasim onze chaufeur kwam ons keurig op tijd ophalen.

Ons geluk kon niet op toen bleek dat bij PEFO ook de netspanning weer aanwezig was.
We zijn de dag begonnen met enkele video presentaties over het zetten en scherpen van de diverse soorten houtzagen.
Hierna de cursisten zelf deze techniek laten uitvoeren op zagen die toch niet bruikbaar waren om te worden opgenapt voor eigen gebruik of de verkoop.

Intussen hebben we de slijpmachines nog eens goed bekeken en bij een van de gerepareerde machines was, op een voor ons onverklaarbare wijze, de rotor 180 graden gedraaid, de machine draaide in de goede richting alleen zaten de linkse en rechtse draad verkeerd om en dus kwamen de slijpstenen los. Een gevaarlijke zaak! Na enig puzzelen de zaak omgedraaid en nu werkt hij zoals het hoort. We zullen er waarschijnlijk nooit achterkomen hoe dit kon gebeuren en zetten deze zaak dan ook in ons archief bij de onbegrepen stukken. Deze rubriek begint al aardig vol te raken.

Het zal niet waar zijn maar weer geen spanning op het net dus maar improviseren en uitgelegd hoe men blokhaken en winkelhaken kan controleren.

Nadat de cursisten de truc doorhadden hebben we ze eerst een aantal blok- en winkelhaken laten controleren. Hierbij bleek dat er toch wel heel veel afkeur bij de geleverde spullen zat. Dat is jammer want een haak die niet haaks is, kun je moeilijk herstelllen en zeker niet in deze werkplaats. De afgekeurde haken moeten bij het schrot maar of ze daar ook blijven moeten we afwachten want iets weggooien is in Uganda geen optie.

Uiteindelijk weer spanning op het net en konden we starten met het leren slijpen van steekbeitels. Al snel bleek dat de gerepareerde motor, waarbij ook de rotor verkeerd was gemonteerd, snel erg heet werd en we de isolatie van de wikkeleingen al begonnen te ruiken. Dus maar weer snel uitgezet. De elektricien is intussen ook weer terug met een gerepareerde slijpmachine. Bij nadere controle bleek dat hij de lagerkappen in verkeerde positie had gemonteerd waardoor de slijpsteenbescherming in de verkeerde positie staat. Dus maar weer demonteren en opnieuw beginnen. En intussen is de spanning weer afwezig. Ach, morgen is er weer een dag!

Maximo, de voorman van de werkplaats in Mpigi, vertelde ons dat hij veel brandschilderingen op hout maakte. Dit doet hij tot nu toe met en oude soldeerbout en de foto's van zijn werkstukken zagen er goed uit. Hij vertelde dat hij graag een echte elektrische Pyrograaf wilde hebben maar die is in Oeganda nergens te koop.
Ik heb op internet gekeken en dit apparaat kost ongeveer 25 euro maar de verzendkosten van Nederland naar Oeganda minstens 4 keer zoveel.
Ik ga van de paar giften die ik mocht ontvangen dit apparaat voor hem kopen en dan hoop ik dat Justin of iemand van Gered Gereedschap dit mee wil nemen naar Oeganda en het apparaat aan hem kan overhandigen.

Ben heeft nog een aantal foto's gemaakt en die zal ik morgen op het blog zetten.

Nu, lekker douchen en naar Casa Mia voor het avondeten.

Na het eten spraken we over onze indrukken en we waren het snel met elkaar eens, dat ondanks veel tegenstellingen en ongemakken het in Uganda wel erg relaxed is. We worden op straat nooit lastig gevallen,de mensen zijn vriendelijk en groeten je. We hebben ons nog geen moment onveilg gevoeld en en lopen in het donker gewoon door onverlichte straten. Je moet wel oppassen dat je niet op een stilstaande Ugandees knalt want je kunt ze in het donker niet zien staan.

Tevens was het ons opgevallen dat er nergens gerookt wordt, roken schijnt in het openbaar ook verboden te zijn? Ook nog geen vrouw gezien die een brommer of motorfiets bestuurd.

Genoeg weer voor vandag, tot morgen maar weer.